من هستم و یه چهار دیواری؛
من هستم و یه کتاب خونه با کتابهای خاصه خودم؛
من هستم و یه تختخواب که ازش راضی نیستم ؛
من هستم و یه کامپیوتر که دلم خوشه شبها باهاش میرم تو وب؛
من هستم و یه دل که عاشق هست اما نمیتونه انتخاب کنه؛
من هستم و یه عالمه امید و آرزو اما به قول خواهر شادی بدون هدف؛
هدف انتخاب کردم ؛ اما یه کم دیر
(هه یه کم نه خیلی دیر)
پرنده ای تو قفس داشت برای خودش تمرین پرواز میکرد
ازش پرسیدن تو این قفس کوچیک داری تمرین پرواز میکنی؛ تو که تو این قفس اسیری
پرنده خنده ای کرد و گفت: من میخوام با قفسم پرواز کنم
اون آدمه فهمید میشه اگر بخواهی میتونی همه کار بکنی
به همین جهت یه جورایی من پیروز شدم و تونستم بقیه رو راضی نسبت به هدفم کنم
اون هم اینکه با قفسم به یه جای دیگه کوچ کنم
میدونم سخته اما من باید جدا شم
همیشه این فکر تو سرم بود اما هیچوقت اجرا نشده بود
الان هم اجرا نشده اما در شرف اجرای قضیه قراردارم یعنی دنبالشم
به قول خواهر شادی که میگه بهزاد هیچوقت دیر نیست
من هم میگم تو درست میگی هیچـــــــــــوقت دیر نیســــــــــــــت
پس بزن بریم که رفتیم.HOOOO ** HOOOO **